غرور نذاشت بهت بگم قدخدا دوست دارم

        حالا نشستم یه گوشه دارم ستاره می شمارم

تنهایی عین یه تبر شکسته برگ و ریشمو

        سوزونده افت غرورازحالا تا همیشمو

اگه بهت گفته بودم حالا تو مال من بودی

       من توخیال تو بودم توتو خیال من بودی

کاشکی میون من و تو اون روزا حصارنبود

     هیچی میون ما بجز دلای بی قرار نبود

انگار که تقدیر نمی خواست ما در کنار هم باشیم

     منم بهار تو باشم توام بهار من باشی

یه خلوت ساکت و سرد انگار اسیرمون شده

    نمی شه فکر دیگه کرد ما خیلی دیرمون شده

تو رفتی و حالا دیگه اونور دنیا خونته

    انگار نه انگار که کسی این ور اب دیونته

تقصیره هر دومون بوده ما عشق رو نشناخته بودیم

   فقط ی قصرکاغذی تو رویامون ساخته بودیم

باید یکی از ما دو تا غرور رو میزاشت زیر پا

    آروم به اون یکی می گفت یه عاشق واقعی باش

جدایی دستای ما یه اتفاق ساده نیست 

    کاش تو دنیا هیچکسی قربونی غرور نشه 

راه دو تا پرنده کاش هیچ روزی از هم دور نشه