یک کشتی در یک سفر دریایی در میان طوفان در دریا شکست و غرق شد وتنها دو مرد توانستند نجات یابند و شنا کنان خود را به جزیره کوچکی برسانند.دو نجات یافته هیچ چاره ای به جز دعا کردن و کمک خواستن از خدا نداشتند.چون هر کدامشان ادعا می کردند که به خدا نزدیک ترند و خدا دعایشان رازودتر استجاب می کند، تصمیم گرفتند که جزیره را به 2 قسمت تقسیم کنندو هر کدام در قسمت متعلق به خودش دست به دعا بر دارد تا ببینند کدامزود تر به خواسته هایش می رسد.نخستین چیزی که هردو از خدا خواستند غذا بود. صبح روز بعد مرد اول میوهای را بالای درختی در قسمت خودش دید و با آن گرسنگی اش را بر طرفکرد.اما سرزمین مرد دوم هنوز خالی از هر گیاه و نعمتی بود.اهفته بعد دو جزیره نشین احساس تنهایی کردند.مرد اول دست به دعابرداشت و از خدا طلب همسر کرد. روز بعد کشتی دیگری شکست و غرقشد و تنها نجات یافته آن یک زن بود که به طرف بخشی که مرد اول قرارداشت شنا کرد. در سمت دیگر مرد دوم هنوز هیچ همراه و همدمی نداشت.بزودی مرد اول از خداوند طلب خانه، لباس و غذا بیشتری نمود. در روز بعدمثل اینکه جادو شده باشه همه چیزهایی که خواسته بود به او داده شد. اما مرد دوم هنوز هیچ چیز نداشت.سرانجام مرد اول از خدا طلب یک کشتی نمود تا او و همسرش آن جزیره راترک کنند. صبح روز بعد آن مرد، یک کشتی که در قسمت او و در کناره جزیره لنگر  انداخته بود پیدا کرد. مرد با همسرش سوار کشتی شد و تصمیم گرفتجزیره را با مرد دوم که تنها ساکن آن جزیره دور افتاده بود ترک کند.با خودش فکر می کرد که دیگری  شایسته دریافت نعمتهای الهی نیست چراکه هیچ کدام از درخواستهای او از طرف پروردگار پاسخ داده نشده بود.هنگامی که کشتی آماده ترک جزیره بود مرد اول ندایی از آسمان شنید :"چرا همراه خود را در جزیره ترک می کنی؟"مرد اول پاسخ داد:"  نعمتها تنها برای خودم است چون که من تنها کسی بودم که برای آنها دعاو طلب کردم ، دعا های او مستجاب نشد و سزاوار هیچ کدام نیست "آن صدا سرزنش کنان ادامه داد :"تو اشتباه می کنی او تنها کسی بود که من دعاهایش را مستجاب کردموگرنه تو هیچکدام از نعمتهای مرا دریافت نمی کردی"مرد پرسید:" به من بگو که او چه دعایی کرده که من باید بدهکارش باشم؟ ""او دعا کرد که همه دعاهای تو مستجاب شود . 

ای کاش همه انسان ها اینجوری بودن.